ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ
ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΛΑΜΠΟΥ
Ο Σύλλογος Συνταξιούχων της Αγροτικής
Τράπεζας και το Πολιτιστικό Κέντρο ΑΤΕ συνδιοργάνωσαν παρουσίαση του βιβλίου
του συναδέρφου Κώστα Λάμπου που κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις ΝΗΣΙΔΕΣ και φέρει τον τίτλο: ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΑΤΑΞΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ. Η
Μεγάλη Πορεία της Ανθρωπότητας προς την Κοινωνική Ισότητα και τον Ουμανισμό.
Η εκδήλωση έγινε την Τετάρτη 23 Μάη στην
αίθουσα του Συλλόγου Συνταξιούχων παρουσία αρκετών συναδέρφων.
Από αριστερά βλέπουμε τον Πάρη Ελευθεριάδη, τον Αντώνη
Μωυσίδη, τον Γιάννη Καζάκο και το Γραμματέα του Σ.Σ.ΑΤΕ Δημήτρη Μαράντο
Την εκδήλωση άνοιξε ο Γραμματέας του Συλλόγου
Συνταξιούχων ΑΤΕ συνάδερφος Δημήτρης Μαράντος ο οποίος αναφέρθηκε στον άνθρωπο,
στον συνάδερφο και στον συγγραφέα Κώστα Λάμπο.
Το βιβλίο παρουσίασαν οι Αντώνης Μωυσίδης Καθηγητής
Παντείου Πανεπιστημίου και πρώην συνάδερφος, ο Γιάννης Καζάκος Οικονομολόγος
και συνταξιούχος ΑΤΕ και ο Πάρης Ελευθεριάδης Οικονομολόγος και συνταξιούχος
ΑΤΕ. Παραθέτουμε μερικά αποσπάσματα από τις ομιλίες των παρουσιαστών:
*
Ο Αντώνης
Μωυσίδης μεταξύ άλλων υπογράμμισε: «Με το βιβλίο αυτό του ο Κώστας Λάμπος μας προτείνει
και μας καλεί να σκεφτούμε και να συζητήσουμε στη βάση των εναυσμάτων και των
ερεθισμών που μας προσφέρει η ανάλυσή του. Έχουμε, ως μια ακόμα βάση
στοχασμού, τις ανεξάντλητες πηγές και τον πλούτο πληροφοριών που θέτει
στη διάθεσή μας, για μια καρποφόρα συζήτηση. Μας καλεί να ενσκήψουμε με
σοβαρότητα πάνω στους προβληματισμούς του και να αντιπαραθέσουμε επιστημονικά
και πολιτικά, κυρίως όμως δημιουργικά, ο καθένας τις ιδέες και τις απόψεις του.
Αυτό που
είναι βέβαιο για τις μέρες μας, είναι ότι δεν μπορούμε ή καλύτερα ίσως, δε μας
επιτρέπεται, να αποφύγουμε πια τον προβληματισμό ή την αντιπαράθεση αυτή. Οφείλουμε να σκεφτούμε και να
αναστοχασθούμε για το ποιούς δρόμους ακολουθήσαμε, σε ποιά αδιέξοδα μας
οδήγησαν και πως θα βγούμε από αυτά. Η σημερινή βαθιά κρίση του καπιταλισμού,
όπως ειδικότερα εξελίσσεται στη Χώρα μας, σε συνθήκες σφαγείου των εργαζόμενων
και των λαών, επιβάλλει την αναζήτηση αυτή, υπερβαίνοντας τις μέχρι σήμερα,
καταστροφικές λογικές. Φαίνεται πια να είναι αδήριτη η ανάγκη ανοίγματος νέων ή
άλλων δρόμων. Όλα αυτά κάνουν ακόμα πιο επιτακτική την ανάγκη της
όχι απλής ανάγνωσης αλλά μελέτης του πονήματος του Κώστα Λάμπου που σήμερα έχουμε
στα χέρια μας».
*
Ο Γιάννης
Καζάκος παρατηρεί πως: «Το βιβλίο του
Κ.Λ. είναι ένα συναρπαστικό οδοιπορικό… στις αναρίθμητες προσπάθειες της
ανθρωπότητας να ξαναβρεί τον χαμένο χρόνο, τις χαμένες αξίες και ελπίδες, να
ξαναφτιάξει μια κοινωνία ισότητας, ειρήνης, ευτυχίας και ανθρωπισμού… Ο όγκος
των πληροφοριών που αξιοποιεί και μεταδίδει ο Κ.Λ. είναι εντυπωσιακός.
Αντλώντας από μια μεγάλη βιβλιογραφία, από την οποία παραθέτει πάμπολλα
αποσπάσματα, τεκμηριώνει την ιστορική αυτή αναδρομή επιτυγχάνοντας το στόχο
του, δηλαδή, να πείσει τον αναγνώστη ότι η απληστία, η βαρβαρότητα, η
εκμετάλλευση, η ανισότητα, η ανελευθερία, οι αδελφοκτόνοι πόλεμοι δεν
βρίσκονται στη φύση του ανθρώπου αλλά είναι προϊόντα του τρόπου με τον οποίο
αναπτύχθηκε η ανθρώπινη κοινωνία από τη στιγμή που εμφανίστηκε στο προσκήνιο η
ατομική ιδιοκτησία, άρα η ανισότητα και οι τάξεις, με αποκορύφωμα
το σημερινό βάρβαρο παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό… εξετάζεται η σχέση Κεφαλαίου
και Ιδιοκτησίας. Η ιδιοκτησία δεν είναι ένα αιώνιο και αναλλοίωτο φυσικό
δικαίωμα κάποιων ανθρώπων που είναι ανώτεροι από τους άλλους αλλά προϊόν και
αντανάκλαση κοινωνικών συνθηκών και σχέσεων που εμφανίστηκαν σχετικά πρόσφατα
στην εξέλιξη της ανθρωπότητας. Η
κατάργηση της ιδιοκτησίας θα σημάνει και το τέλος του καπιταλισμού και την
«…οικοδόμηση ενός οικονομικού συστήματος που θα λειτουργεί με βάση την αντίληψη
του ποιοτικού κοινωνικού πλούτου, της ισοκατανομής και της καθολικής ευημερίας
του πληθυσμού του πλανήτη, αλλά και στη βάση της αντίληψης της αρμονίας της
κοινωνίας με τη Φύση. Μόνο στο πλαίσιο μιας τέτοιας κοινωνικής αλλαγής και ως
αποτέλεσμα της ουμανιστικής επανάστασης που καταργεί την ατομική ιδιοκτησία στα
μέσα παραγωγής και όλες τις εξουσιαστικές δομές και θα μετράει την παραγωγική
δραστηριότητα σε βαθμούς ευημερίας και αρμονίας, συνεργασίας και ευτυχίας,
μπορεί να εξανθρωπιστεί η εργασία, με την έννοια να πάψει να υπάρχει ως
εξαναγκασμός και ως εμπόρευμα και να εκφραστεί ως ελεύθερη ανθρωπία-δημιουργία.
Ένα τέτοιο οικονομικό σύστημα θα μετασχηματίσει ολόκληρη την αρχιτεκτονική της
κοινωνίας προς την κατεύθυνση μιας κοινωνίας χωρίς θεσμική και δομική βία,
χωρίς ανισότητες και διακρίσεις, χωρίς εξουσιαστές και εξουσιαζόμενους, προς
μια κοινωνία της ισότητας, της Άμεσης Δημοκρατίας και της ελεύθερης ανθρωπίας,
πάνω στην οποία μπορεί να οικοδομηθεί μια κοινωνία της ανθρωπιάς, ένας νέος
οικουμενικός ανθρωπισμός».
*
Ο Πάρης
Ελευθεριάδης σημειώνει: «Ο Κώστας Λάμπος με εκπληκτική μεθοδικότητα, σαφήνεια και τεκμηρίωση μας
ταξιδεύει στις ρίζες του ανθρώπινου γένους, μας βοηθάει να γνωρίσουμε από
πού ερχόμαστε και ρίχνει φώς στο χθες, προϋπόθεση για τη μελλοντική μας
πορεία. Το φώς της γνώσης, που μας προσφέρει, φωτίζει άπλετα όλες
τις πτυχές της σύγχρονης καπιταλιστικής βαρβαρότητας και δείχνει τον εφικτό
δρόμο για έναν καλλίτερο κόσμο, απαλλαγμένο από εξουσιαστικούς μύθους και
κοινωνικές ανισότητες.
Στο ταξίδι αυτό, ο Κώστας Λάμπος, σαν
σύγχρονος Οδυσσέας ξεκινά από την αφετηρία της ανθρωπότητας, μας μυεί στις
εξισωτικές κοινωνίες και της αθώας αγριότητας των πρωτανθρώπων και μέσα από ένα
συναρπαστικό οδοιπορικό και καταγραφή όλων των γενεσιουργών αιτίων και του
συνεχούς μετασχηματισμού των νόμων που διέπουν την οργάνωση
των κοινωνικών δομών, φθάνει στη σύγχρονη Ιθάκη, έχοντας καταλήξει
από τις εμπειρίες του ταξιδιού σε τρία βασικά συμπεράσματα:
1.- Η ανθρωπότητα από τη φύση της παλεύει για κοινωνική δικαιοσύνη,
Άμεση Δημοκρατία, Ελευθερία, Ειρήνη και ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας.
2.-Η ανθρωπότητα, στη μακραίωνη πορεία της,
υποτάχθηκε σε κοινωνικο-οικονομικά συστήματα που είχαν σαν μέσο επιβολής
ιδεολογικούς καταναγκασμούς, σκοταδιστικούς θεσμούς και τη βία των
όπλων. Κατάφερνε βέβαια, κάθε φορά, να δημιουργεί με υπομονή και
επιμονή τους όρους απελευθέρωσής της, μέχρι τον 21ο αιώνα, που
βρέθηκε αντιμέτωπη με την Καπιταλιστική Βαρβαρότητα.
3.- Όπως αποκαλύπτεται από το αριστοτεχνικά
τεκμηριωμένο οδοιπορικό, που μας παραθέτει ο συγγραφέας, η ανθρωπότητα
συνειδητοποιεί σταδιακά πως είναι αναγκασμένη να πολεμήσει σκληρά για Κοινωνική
Ισότητα και Δικαιοσύνη, αφήνοντας κατά μέρος νεοφιλελεύθερους και κρατικούς
καπιταλισμούς ή ψευτοσοσιαλισμούς (που πρόσφατα κατέληξαν σε μαφιόζικους
καπιταλισμούς)
Για την επίτευξη του στόχου αυτού, ο Κώστας Λάμπος υποστηρίζει
ότι θα πρέπει να αυτονομηθούν πνευματικά, πολιτικά και οργανωτικά από την
κηδεμονία της άρχουσας τάξης, όλες οι δυνάμεις του πνεύματος και της εργασίας
και να οικοδομήσουν αποφασιστικά ένα νέο κοινωνικο-οικονομικό σύστημα
βασισμένο σε νόμους και θεσμούς δηλ. σε συλλογικές δημιουργίες με
κυρίαρχα στοιχεία την Κοινοκτημοσύνη και την Άμεση Δημοκρατία, στοιχεία που
νομοτελειακά οδηγούν στη πραγμάτωση μιας οραματικής Αταξικής Κοινωνίας
Είναι προφανές, σύμφωνα με το συγγραφέα, πως
ο καπιταλισμός πλέον έχει χρεοκοπήσει και η ανθρωπότητα ήδη βρίσκεται σε φάση
προϊούσας επαναστατικής διαδικασίας, με στόχους:
*Tην αποκατάσταση, κατά κύριο λόγο, της αρμονικής συνύπαρξης της
ανθρώπινης κοινωνίας με τη φύση,
* Tην αναθεώρηση των σχέσεων μεταξύ κοινωνίας και οικονομίας,
* τη δημιουργία σχέσεων αμοιβαιότητας μεταξύ των μελών της
κοινωνίας και την κατάργηση διακρίσεων και ιεραρχικών εξουσιών, βλέπε
εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο.
*Τη θεμελίωση ενός οικουμενικού Ουμανιστικού πολιτισμού, βασισμένου στον
αλληλοσεβασμό και την αμοιβαία συνεργασία Λαών και Εθνών.
Στον πυρήνα αυτής της επιλογής της
ανθρωπότητας βρίσκεται η συνειδητοποίηση πως η αιτία όλων των δεινών βρίσκεται
στην ανισότητα που προκαλείται από την ατομική ιδιοκτησία των μέσων
παραγωγής και τον έλεγχο της οικονομίας από μια μικρή μειοψηφία επιχειρηματιών
που πλουτίζουν, εκμεταλλευόμενοι την εργαζόμενη κοινωνία.
Έτσι διαμορφώνεται η αντίληψη πως, όπου
υπάρχει ανισότητα, δεν μπορεί να υπάρξει ούτε ελευθερία, ούτε δημοκρατία, μια
αντίληψη που οδηγεί όλο και περισσότερους ανθρώπους να ασπάζονται την ιδέα της
Κοινοκτημοσύνης και της Άμεσης Δημοκρατία.
Κλείνοντας την παρουσίαση του σημαντικού
αυτού βιβλίου, θα ήθελα να σταθώ σε κάποιο από τα εξαιρετικά «προμύθια», που με
τόσο κόπο και επιμέλεια συγκέντρωσε και παραθέτει πριν από κάθε θεματική
ενότητα ο Κώστας ο Λάμπος.
Το προμύθιο αυτό λέει ότι, η «άμεση
δημοκρατία είναι ο χαμένος θησαυρός των επαναστάσεων».
Ίσως θα πρέπει να ξαναβρεθεί αυτός ο
θησαυρός, για να ξανανθίσει το μαγιάτικο λουλούδι της Άμεσης Δημοκρατίας στον
κήπο της κοινοκτημοσύνης και να πραγματωθεί το όραμα της Αταξικής
Κοινωνίας».
Η εκδήλωση έκλεισε με σύντομη τοποθέτηση του συγγραφέα
και με τις ευχαριστίες του προς τους παρουσιαστές, τους παρισταμένους και τους
φορείς που στα πλαίσια των επιστημονικών και πολιτιστικών εκδηλώσεών τους
συνδιοργάνωσαν αυτή την τιμητική εκδήλωση για την παρουσίαση του βιβλίου του.
